Święty Efrem, 
diakon kościoła syryjskiego żył i działał w IV w. po Chrystusie. W pamięci Kościoła powszechnego zapisał się głównie jako autor przepięknej poezji religijnej, która w niezwykły sposób oddawała największe misteria wiary chrześcijańskiej. Wiele ze swoich hymnów poświęcił Matce Bożej.
Znany z przydomka «harfa Ducha Świętego» tworzył w języku syryjskim. Oprócz tego pozostawił po sobie wiele homilii i tekstów ascetycznych, które są pozostałością jego bogatej działalności pedagogicznej i kulturowej w obrębie swojej diecezji. Jedną z jego zasług było stworzenie pierwszych chórów kobiecych, co było w Kościele wcześniej niespotykaną praktyką.
Efrem poświęcał też wiele czasu i uwagi praktyce ascetycznej. Kiedy tylko mógł, udawał się na pustynię aby w ciszy i samotności oddawać się pokucie, modlitwie i rozważaniu Słowa Bożego.
Życie św. Efrema, to wspaniały przykład dla nas, że jeżeli tylko chcemy i oddajemy się w pełni działaniu Ducha Świętego w nas, Bóg może z nas uczynić wspaniałe narzędzie swojego działania ku zbawieniu wszystkich ludzi. Bo kto by pomyślał, a zwłaszcza sam Efrem, że kilkanaście wieków po jego odejściu do Pana, jego modlitwą do Ducha Św. będzie rozpoczynała swoje liturgie maleńka wspólnota reformowanych katolików w Poznaniu? Chyba nikt normalny, a jednak za sprawą Boga dzieją się i takie cuda.
Wspominamy św. Efrema który nie będąc biskupem ani nawet prezbiterem, dzięki swojemu otwarciu na Boga wywarł ogromny pozytywny wpływ nie tylko na swoją diecezję i kościół Syrii, ale także na cały Kościół katolicki.
Boże, prosimy cię za wstawiennictwem świętego Efrema, byś podarował nam łaskę gorliwości w Twojej służbie, abyśmy umiejętnie równoważąc życie ciche z życiem aktywnym pośród świata, mogli również stać się harfą Ducha, na której będziesz wygrywał swoje melodie ku zbawieniu naszych dusz. Amen
