Kim jesteśmy?
Jesteśmy wspólnotą ochrzczonych, zjednoczonych wezwaniem Ducha Świętego. Tworzymy rodzinę wierzących, która głosi Dobrą Nowinę o zbawieniu, sprawiedliwości i pojednaniu. Pragniemy nieść Chrystusa jako przyjaciela, brata, ucieczkę i wytchnienie. Naszym celem jest budowanie życia opartego na modlitwie, studium słowa Bożego, służbie bliźnim oraz celebrowaniu liturgii i sakramentów.
Wspólnota wspólnot
Mówiąc o Kościele, przywołujemy słowa św. Ignacego Antiocheńskiego, który podkreślał, że Kościół jest „Wspólnotą wspólnot”. Wierzymy, że Kościół założony przez Jezusa jest obecny we wszystkich lokalnych wspólnotach chrześcijańskich, które zachowują wiarę apostolską, celebrują sakramenty i posiadają sukcesję apostolską.
Wiara i misja
Wyznajemy wiarę w Chrystusa, opierając się na nieprzerwanej Tradycji katolickiej. Trzymamy się zasady: „co wszędzie, co zawsze, co przez wszystkich było wyznawane – to jest prawdziwie i rzeczywiście katolickie” (św. Wincenty z Lerynu). Wyznajemy wiarę niepodzielonego Kościoła pierwszych wieków, wyrażoną w Nicejskim i Konstantynopolitańskim Wyznaniu Wiary. Centrum naszej wiary jest Bóg Ojciec, Syn i Duch Święty.
Jesteśmy otwarci na dialog z ludźmi innych religii i wyznań. Naszą misją jest kontynuowanie dzieła Jezusa Chrystusa, a Ewangelię chcemy głosić przede wszystkim tym, którzy nie znają Go jeszcze lub odrzucili wiarę. Pragniemy jednoczyć chrześcijan, sprzeciwiać się złu i grzechowi, a także opowiadać o miłości Boga wszystkim, którzy nas spotkają.
Gdzie nas znajdziesz?
Nasze życie i duszpasterstwo skupia się obecnie wokół wspólnot w Poznaniu, Warszawie, Krakowie, Zielonej Górze, Trójmieście, Łodzi i Tleniu. Posługujemy również w innych miastach. Członkowie wspólnot oraz osoby poszukujące wsparcia mogą liczyć na pomoc w zakresie kierownictwa duchowego, przygotowania i sprawowania sakramentów, a także wsparcia w codziennym życiu. Wierzymy, że Kościół to nie „niedzielny obowiązek”, ale realna wspólnota relacji.
Inspiracje
Jako Reformowani Katolicy czerpiemy doświadczenie i inspiracje z ruchu starokatolickiego. Utożsamiamy się z jego ideałami, a Deklaracja Utrechcka jest dla nas swego rodzaju manifestem.
Synodalność i równość
„Uczyniłem to zasadą mojego biskupstwa, by nie podejmować żadnych decyzji tylko w oparciu o moje własne opinie bez konsultacji z wami (prezbiterami i diakonami) i bez aprobaty wiernych” – św. Cyprian z Kartaginy
Jesteśmy synodalnymi katolikami, którzy uznają model „trzech głosów”: biskupa, duchownych (prezbiterów i diakonów) oraz świeckich. Wszyscy współdziałają w budowaniu Kościoła. Biskup jest wybierany przez członków lokalnego Kościoła, a jego posługa jest znakiem Chrystusa i jedności. Prezbiterzy i diakoni wspomagają biskupa w głoszeniu słowa Bożego, sprawowaniu sakramentów i budowaniu wspólnoty.
Wierzymy, że w Kościele, mimo różnych posług, wszyscy jesteśmy równi. Pragniemy być dla siebie jak bracia i siostry. Misja Kościoła nie jest zarezerwowana jedynie dla duchownych. Chcemy być wspólnotą chrześcijan, którzy są zakochani w Jezusie i Kościele.
Zapraszamy!
Do naszej wspólnoty zapraszamy wszystkich, którzy chcą poznawać Jezusa Chrystusa i naśladować Go, bez względu na etap życia i doświadczenie.
Słowo Boże – nasza wiara oparta jest na Słowie Bożym. Przede wszystkim Słowie wcielonym, czyli Jezusie Chrystusie (Jan 1.1), który jest centrum naszej wiary. Źródłem naszej wiary i wiedzy o Bogu jest słowo Boże zwiastowane od czasów apostołów oraz słowa zapisane w Piśmie Świętym Nowego i Starego Testamentu. Dlatego też bardzo ważne jest dla nas by codziennie żyć słowem Bożym – głosić je, czytać, kontemplować, słuchać i modlić się nim.
Wspólnota – osoby, w których rodzi się chrześcijańska wiara zaproszone są do społeczności przyjaciół Jezusa – Kościoła. Wspólnota jest dla chrześcijan naturalnym i ustanowionym przez Jezusa środowiskiem życia wiarą. Pobudzeni słowem Jezusa jesteśmy zaproszeni do konkretnej grupy ludzi, których łączy relacja między sobą i z Bogiem, wyznawanie tej samej wiary, oraz pragnienie dzielenia się swoim doświadczeniem oraz okazywanie sobie pomocy.
Liturgia – wspólnota, która żyje wiarą, razem również realizuje polecenie Jezusa, aby „łamiąc chleb” czynić to na Jego pamiątkę (Łk 22.14-20, Mt 26.26-30, Mk 14.22-26, I Kor 11.23-25), włączać do Kościoła poprzez chrzest święty (Mt 28.19-20, J 20.21-23), kontynuować posługę jednania (II Kor 5.19, J 20.22-23) oraz ustanawiać osoby odpowiedzialne za budowanie Kościoła (Ef 4.12-13). Liturgia jest działaniem Jezusa pośród swojego Kościoła oraz lokalnej wspólnoty, która poprzez nią włącza się w uwielbienie wszystkich chrześcijan na ziemi i w niebie czasów przeszłych, obecnych i przyszłych, dlatego też w jej sprawowaniu korzystamy z doświadczenia sióstr i braci, którzy byli przed nami, uzupełniając je o doświadczenie naszych czasów i oczekując ostatecznego objawienia się Jezusa w świecie. Liturgia jest przestrzenią dialogu Boga ze wspólnotą Kościoła, która została wezwana przez słowo Boże.
Program naszego Kościoła – Jesteśmy powołani do szczęścia:
Błogosławieństwa wypowiedziane przez Jezusa (Mateusza 5,3-12) ukazują jak ma wyglądać nasze życie i nasza postawa jako uczniów Chrystusa. Ich realizacja rozpoczęła się już w życiu Błogosławionej Marii Dziewicy, matki naszego Pana i Apostołów. Błogosławieństwa są doskonałym wypełnieniem Dziesięciu Przykazań. Są powołaniem, które realizuje się przez wiarę, dzięki udziałowi w tajemnicy paschalnej, męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Do wypełnienia programu Błogosławieństw prowadzi Duch Święty, udzielony wszystkim, którzy przyjmują słowo Boga i stają się Jego dziećmi (por. J 1,12; Rz 8,14-15).
Błogosławieństwa są odpowiedzią na naturalne pragnienie szczęścia, które jest w człowieku. Pragnienie to pochodzi od Boga. Bóg dał je człowiekowi, aby przyciągnąć ludzi do siebie, gdyż tylko Bóg może zaspokoić ludzkie pragnienie szczęścia.
Treść błogosławieństw wg Biblii Poznańskiej:
– Szczęśliwi ubodzy w duchu, albowiem ich jest królestwo niebieskie.
– Szczęśliwi, którzy się smucą, albowiem będą pocieszeni.
– Szczęśliwi łagodni, albowiem odziedziczą ziemię.
– Szczęśliwi, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem będą nasyceni.
– Szczęśliwi miłosierni, albowiem dostąpią miłosierdzia.
– Szczęśliwi czystego serca, albowiem będą oglądali Boga.
– Szczęśliwi, którzy doprowadzają do pokoju, albowiem nazwani będą synami Bożymi.
– Szczęśliwi, którzy cierpią prześladowanie za sprawiedliwość, albowiem ich jest królestwo niebieskie.
– Szczęśliwi jesteście, jeśli z mojego powodu lżą was i prześladują, i kłamliwie przypisują wam wszelkie zło. Cieszcie się i radujcie, bo czeka was sowita zapłata w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy żyli przed wami.
