Jesteśmy wspólnotą ochrzczonych mężczyzn i kobiet, świeckich i duchownych. Zjednoczeni wezwaniem Ducha Świętego, tworzymy rodzinę wierzących, aby głosić Dobrą Nowinę o zbawieniu, sprawiedliwości i pojednaniu; aby nieść Chrystusa jako przyjaciela, brata, ucieczkę i wytchnienie oraz aby przez modlitwę, studium słowa Bożego, służbę bliźnim oraz celebrowanie liturgii i sakramentów czynić nasze życie podobnym do życia naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Mówiąc o Kościele, pragniemy przywołać słowa św. Ignacego Antiocheńskiego, Ojca Kościoła z II w., który podkreślał, że Kościół jest „Wspólnotą wspólnot”. Wierzymy, że Kościół założony przez Jezusa jest obecny we wszystkich lokalnych wspólnotach chrześcijańskich, które zachowują wiarę apostolską, celebrują sakramenty oraz zachowały nieprzerwane posłanie Jezusa (sukcesję apostolską).
Wyznajemy wiarę w Chrystusa zgodnie z nieprzerwaną Tradycją katolicką przekazaną nam od Apostołów przez pokolenia. Jednocześnie pozostajemy otwarci na dialog z ludźmi innych religii i wyznań.
Misją naszego Kościoła jest kontynuować dzieło Jezusa Chrystusa, które otrzymali apostołowie. Ewangelię chcemy głosić przede wszystkim osobom, które nie znają jeszcze Jezusa, nie słyszały o Jego dziele lub odrzuciły wiarę. Pragniemy zwracać się do osób, które na chrześcijaństwo patrzą tylko jak na religię zakazów i nakazów, w której nie doświadczają relacji z Bogiem i wspólnotą wierzących. Chcemy działać dla zjednoczenia chrześcijan oraz być znakiem sprzeciwu wobec zła i grzechu. Pragniemy każdemu opowiadać o miłości naszego Stwórcy i Zbawiciela poprzez słowa i przykład życia. Do naszej wspólnoty zapraszamy wszystkich, którzy chcą poznawać Jezusa Chrystusa i naśladować Go, nieważne na jakim są etapie życia, i z jaki doświadczeniem.
Nasze życie i duszpasterstwo skupia się obecnie wokół wspólnot w Poznaniu, Warszawie, Krakowie, Zielonej Górze, Wrocławiu i Grudziądzu. W miarę potrzeb posługujemy również w innych miastach. Członkowie wspólnot oraz każda osoba poszukująca wsparcia może liczyć na pomoc w zakresie kierownictwa duchowego oraz w przygotowaniu i sprawowaniu sakramentów. Pragniemy wspierać się też w każdej innej sferze codziennego życia. Wierzymy, że Kościół to nie tylko „niedzielny obowiązek chrześcijan” ale realna wspólnota relacji.
Jako Reformowani Katolicy czerpiemy doświadczenie i inspiracje z ruchu starokatolicki, z którym się utożsamiamy. Wyłonił się on w roku 1870, po tym, jak Kościół rzymskokatolicki ogłosił dogmat o nieomylności papieża w kwestiach wiary i moralności. Pierwsi starokatolicy obawiali się, że nowy dogmat uniemożliwi przyszłe zjednoczenie Kościołów chrześcijańskich i jest sprzeczny z doświadczeniem chrześcijaństwa Wschodu i Zachodu. Choć papież był patriarchą Zachodu i pełnił rolę pierwszego wśród równych, nigdy nie miał autorytetu nieomylności oraz władzy nad całym Kościołem.
Choć nie zgadzamy się z Kościołem rzymskokatolickim w kwestii prymatu papieskiego to szanujemy papieży jako Biskupów Rzymu oraz zwierzchnika Kościoła rzymskokatolickiego.
Dokumentem, który można nazwać „manifestem starokatolickim” jest Deklaracja Utrechcka.
W kwestiach wiary uznajemy zasadę: trzymamy się tego, co wszędzie, co zawsze, co przez wszystkich było wyznawane – to jest prawdziwie i rzeczywiście katolickie (św. Wincenty z Lerynu). Wyznajemy wiarę niepodzielonego Kościoła pierwszych wieków wyrażoną przede wszystkim w Nicejskim i Konstantynopolitańskim Wyznaniu Wiary. Centrum naszej wiary jest Bóg Ojciec, Syn i Duch Święty – razem z całym Kościołem chrześcijańskim na ziemi i w niebie oddajemy tylko Jemu cześć i chwałę.
Jesteśmy synodalnymi katolikami uznającymi starożytny model „trzech głosów” biskupów, duchownych (prezbiterów i diakonów) oraz świeckich, którzy współdziałają w budowaniu Kościoła. O modelu tym pisze m.in. św. Cyprian: „Uczyniłem to zasadą mojego biskupstwa, by nie podejmować żadnych decyzji tylko w oparciu o moje własne opinie bez konsultacji z wami (prezbiterami i diakonami) i bez aprobaty wiernych”.
Bardzo dużą wagę przywiązujemy do posługi biskupa, który jest znakiem Chrystusa oraz jedności w Kościele. Biskupi w Ekumenicznej Wspólnocie Katolickiej są wybierani przez członków lokalnego Kościoła – duchownych i świeckich. Wszyscy biskupi naszej Wspólnoty zachowują sukcesję apostolską, która wywodzi się od Apostołów. Prezbiterzy to osoby, które można nazwać „zastępcami biskupa„. Do ich zadań należy głoszenie słowa Bożego, sprawowanie sakramentów, przewodzenie zgromadzeniom kościelnym oraz budowanie wspólnoty Kościoła i wspieranie jej we wzroście. Diakoni to osoby, które razem z biskupem i prezbiterami służą Kościołowi. Do ich zadań należy głoszenie słowa Bożego, są też odpowiedzialni za różne dziedziny działalności Kościoła jak np. posługa charytatywna. Biskupem, prezbiterem lub diakonem może zostać w naszym Kościele mężczyzna lub kobieta. Wierzymy jednak, że w Kościele, mimo różnych posług, jesteśmy równi, chcemy być dla siebie jak bracia i siostry a misja Kościoła nie jest zarezerwowana jedynie dla duchownych. Pragniemy być wspólnotą chrześcijan, którzy są zakochani w Jezusie i Kościele.
