Benedykt z Nursji, urodził się około 480, zmarł 21 marca 547 – święty mnich, autor zachodniego modelu reguły zakonnej, jeden z ojców Kościoła, uważany za duchowego ojca zachodniego monastycyzmu.
„Był mąż, z łaski Bożej i z imienia Błogosławiony (Benedictus), którego życie przepełniała świętość.” Tymi słowami pierwszy autor piszący o św. Benedykcie, Grzegorz Wielki (540-604), rozpoczyna poświęconą mu II księgę swych „Dialogów”.
Benedykt wg tradycji pochodził z możnego rodu Anicjuszów. Urodził się ok. 480r. w Nursji. Rozpoczął studia w Rzymie, które jednak przerwał, by podjąć życie pustelnicze. Początkowo mieszkał w grocie, w okolicach Subiaco, 72 km na wschód od Rzymu (Monte Albano). Przykład życia Benedykta skłoniła mnichów z pobliskiego klasztoru do poproszenia go o to, by został ich opatem. Historia ta ma niezwykłe zakończenie – zakonnicy zniechęceni jego wymaganiami próbowali go otruć. Zaskoczony postępowaniem współbraci Benedykt powrócił do Subiaco. Jednak wkrótce potem zaczęli gromadzić się wokół niego uczniowie. Wraz ze wzrostem ich liczby święty zdecydował się na fundacje nowych klasztorów. Sam Benedykt przeniósł się na wzgórze Monte Cassino, gdzie w pogańskiej jeszcze okolicy założył klasztor. Tam też ostatecznie zredagował tekst swej Reguły. Pod koniec życia święty miał niezwykłą wizję: „ujrzał światło, które rozlewając się z góry przepłoszyło nocne mroki i takim blaskiem jaśniało, że dzień zbladł przy nim, choć ono lśniło wśród ciemności. A gdy na nie patrzył, wydarzyło się coś bardzo dziwnego: jak sam później opowiadał, cały ukazał się jego oczom skupiony w jednym promieniu słońca”.
Zgodnie z tradycją Benedykt umarł w 543 r. Klasztor na Monte Cassino.
Myśl Benedykta jest zbudowana na dwóch podstawowych założeniach, a mianowicie na modlitwie i pracy. Reguła życia monastycznego przypisywana św. Benedyktowi zbiera długie doświadczenia mnichów starożytnych i ujmuje je w zasady życia wspólnoty w sposób, który znakomicie pasował do potrzeb tysięcy klasztorów na zachodzie Europy.
Tradycja benedyktyńska obecna jest od X wieku w Kościele w Polsce.
Członkami zakonu św. Benedykta byli wysłani do naszego kraju przez św. Romualda, pierwsi polscy bracia męczennicy. Benedyktynem był święty Wojciech oraz św. Wilibrord, pierwszy biskup Utrechtu, który jest uważany za patrona wszystkich starokatolików.
Tekst na podstawie strony www.benedyktyni.pl
