Spowiedź w Reformowanym Kościele Katolickim w Polsce
Jezus Chrystus – nasz Pan i Zbawca, przez tajemnicę swojej śmierci i zmartwychwstania pojednał ludzi z Bogiem. Tę posługę jednania powierzył w osobach Apostołów swojemu Kościołowi (II Kor 5.18), który ją spełnia, niosąc dobrą nowinę o Jezusie i udzielając chrztu w wodzie i Duchu Świętym. Niestety, zdarza się, że chrześcijanin z powodu swojej słabości porzuca swoją pierwotną miłość, a nawet zrywa przez grzech więź przyjaźń z Bogiem. Dlatego dla odpuszczenia grzechów popełnionych po chrzcie, Chrystus dał nam sakrament pojednania (J 20.21-23), który Kościół wiernie sprawuje od samego początku. Sakrament ten miał i nadal ma różne formy, ale zawsze taka sama pozostaje istota – odnowienie przyjaźni z Bogiem. Przez grzech odwracamy się od Boga, który jest miłością, dokonujemy niewłaściwego wyboru, który ma negatywne konsekwencje, odrzucamy miłość. Poprzez pojednanie – po-jednanie – odzyskujemy jedność z Bogiem i Jego przyjaciółmi (Kościołem), wolność, pewność kroków.
Bóg jest na nowo w pełni z nami – odzyskujemy w pełni jego przyjaźń! Reformowany Kościół Katolicki w Polsce w swojej „Deklaracji Zasad” zatwierdzonej przez I Synod Kościoła w roku 2010 mówi: Tak jak we wczesnym Kościele wierzymy, że jedynymi grzechami wymagającymi wyznania prezbiterowi są: morderstwo, cudzołóstwo i herezja. Zachęca się do stanu pojednania opartego na spokojnej refleksji sumienia. Pragnieniem Synodu nie było uznanie sakramentu za mało ważny czy uznanie, że wystarczy jedynie subiektywna ocena postępowania, ale podkreślenie, że sakrament pojednania musi dokonywać się w wolności, do której zostaliśmy powołani przez Chrystusa – nie do popędów egoizmu, lecz do wzajemnej służby z pobudek miłości (por. Gal 5.13). Dlatego też zachęca się nie tylko do uczestnictwa w spowiedzi powszechnej, ale również do spowiedzi indywidualnej z rozgrzeszeniem. W ten sposób, wyznając grzechy, budujemy relacje zaufania z prezbiterami i biskupami, którzy powołani są przez Boga do służby pojednania oraz siostrami i braćmi, którzy modlą się za nas na ziemi i w niebie – gdyż i oni wszyscy doświadczyli Bożego przebaczenia.
Prezbiter Tomasz Puchalski
