9. Niedziela po Pięćdziesiątnicy | 7 sierpnia 2022
PIERWSZE CZYTANIE | Mdr 18, 6-9
Czytanie z Księgi Mądrości
Z wyprzedzeniem ogłosiłeś naszym przodkom nadejście tej nocy, by radowali się niewzruszoną pewnością spełnienia obietnic, w które uwierzyli. Twój lud przyjął z wdzięcznością zbawienie prawych i zagładę ich wrogów, w ten sam bowiem sposób, w jaki ukarałeś nieprzyjaciół, nas powołałeś
i okryłeś chwałą.
Święci synowie błogosławieństw potajemnie składali ofiary i jednomyślnie zawarli przymierze Boskiego Prawa, w myśl którego zarówno w szczęściu, jak i w niebezpieczeństwach święci będą solidarni. Gdy tylko zaintonowali pieśni przodków.
Kto ma ucho, niech usłyszy, co Duch mówi Kościołowi.
PSALM RESPONSORYJNY | Ps 33 (32), 1 i 12. 18-19. 20 i 22
Refren: Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.
Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, *
prawym przystoi pieśń chwały.
Szczęśliwy lud, którego Pan jest Bogiem, *
naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.
Refren: Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.
Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
na tych, którzy czekają na Jego łaskę,
aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.
Refren: Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.
Dusza nasza oczekuje Pana. *
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska, *
według nadziei, którą pokładamy w Tobie.
Refren: Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.
DRUGIE CZYTANIE | Hbr 11, 1-2. 8-19
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Siostry i bracia:
Wiara jest fundamentem pokładanych nadziei, argumentem na to, czego się nie widzi. Dzięki niej przodkowie dostąpili uznania.
Dzięki wierze Abraham posłuchał wezwania i odszedł do miejsca, które miał otrzymać w dziedzictwie. Odszedł nie wiedząc, dokąd idzie. Dzięki wierze przesiedlił się do obiecanej ziemi obcej i mieszkał w namiotach, a podobnie Izaak i Jakub, współdziedzice tej samej obietnicy. Oczekiwał bowiem miasta zbudowanego na fundamentach, którego architektem i twórcą jest Bóg.
Dzięki wierze i sama Sara, choć niepłodna, otrzymała zdolność poczęcia nawet wbrew swemu wiekowi, bo za godnego wiary uznał [Abraham] Tego, który dał obietnicę. Dlatego z jednego człowieka, i to już objętego uwiądem, zrodziło się potomstwo jak gwiazdy na niebie liczne i jak piasek na brzegu morza nieprzeliczony.
Z tą wiarą umarli oni wszyscy, nie doznawszy spełnienia obietnic, a tylko z daleka na nie patrzyli i pozdrawiali, i wyznawali, że na tej ziemi są jedynie gośćmi i pielgrzymami. A ci, co tak mówią, pokazują, że tęsknią za ojczyzną. Gdyby przy tym mieli na myśli tę, z której pochodzili, to przecież mieli możliwość powrotu. Oni jednak podążali do wyższej, to jest do niebieskiej. Z tej racji Bóg nie za wstydliwe uważa, by nazywać się ich Bogiem; bo przecież przygotował im miasto.
Dzięki wierze Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka; i to jedynaka składał na ofiarę ten, który otrzymał owe obietnice. Jemu mianowicie było powiedziane: „Z Izaaka powołane ci zostanie potomstwo”. Uważał bowiem, że Bóg może nawet z martwych wskrzesić. Dlatego go odzyskał dla analogii.
Kto ma ucho, niech usłyszy, co Duch mówi Kościołowi.
AKLAMACJA | Mt 24, 42a. 14
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Czuwajcie i bądźcie gotowi,
bo w chwili, której się nie domyślacie,
Syn Człowieczy przyjdzie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA | Łk 12, 32-48
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
„Nie bój się, mała trzódko, bo Ojciec wasz postanowił dać wam królestwo. Sprzedajcie wasze dobra i dajcie na jałmużnę. Sprawcie sobie takie trzosy, które się nie starzeją: skarb niewyczerpany w niebie. Tam złodziej się nie podkrada ani mól nie niszczy. Gdzie bowiem jest wasz skarb, tam będzie i wasze serce.
Niech wasze biodra będą przepasane, a lampy zapalone, wy natomiast – podobni do służby, która czeka na swojego pana, mającego wrócić z wesela, aby gdy przyjdzie i zastuka, zaraz mu otworzyć. Szczęśliwi ci słudzy, których Pan, gdy przyjdzie, zastanie czuwających. Naprawdę, zapewniam was, sam przepasze się, posadzi ich i obchodząc będzie ich obsługiwał. Gdy przyjdzie choćby o drugiej czy nawet o trzeciej straży, jeśli tak właśnie ich zastanie, szczęśliwi są oni.
A to zauważcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjdzie złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swojego domu. Tak i wy bądźcie gotowi, bo Syn Człowieczy przyjdzie o takiej godzinie, kiedy wy nie będziecie się spodziewać”.
Odezwał się Piotr: „Panie, czy tylko dla nas tę przypowieść mówisz, czy także dla wszystkich?” A Pan powiedział: „Kto będzie takim wiernym i roztropnym rządcą, którego pan postawi nad swoją służbą, aby wydawał żywnościowe racje w odpowiedniej porze? Szczęśliwy ów sługa, którego pan, wróciwszy, zastanie tak właśnie czyniącego. Zapewniam was, że go postawi nad wszystkimi swoimi dobrami. Jeśli natomiast ów sługa powie sobie: „Mój pan zwleka z powrotem”, i zacznie bić służących i służące, nadto jeść, pić i upijać się, to pan tego sługi przyjdzie w dniu, kiedy on się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. Usunie go i wyznaczy mu miejsce razem z niewierzącymi.
Ten sługa, który poznał wolę swojego pana, a nie przygotował i nie uczynił według jego woli, otrzyma wielką chłostę; ten natomiast, który nie poznał, a dopuścił się czynów zasługujących na razy, otrzyma małą chłostę. Od każdego, komu dano wiele, wiele wymagać się będzie. Komu wiele powierzono, od tego więcej zażądają”.
Oto słowo Pańskie.
