Dzisiaj Wigilia. Dla nas zwłaszcza w Polsce to dzień szczególny, symboliczny i pełen wielu obrzędów. Dzisiaj też kończą się nasze wspólne rozważania nad Wielkimi Antyfonami.
„Ero Cras” – „Jutro przybędę” głosi przesłanie Wielkich Antyfon.
Myślę, że warto dzisiaj uświadomić sobie, że to „jutro” jest codziennie. To Boża obietnica, która mówi, że zawsze jest możliwość powrotu. To proroctwo, które zapewnia, że będąc Kościołem możemy każdego dnia oczekiwać Mesjasza w naszym życiu, tego który był obiecany naszym przodkom i prorokom.
Ale przede wszystkim, Tego, który objawił się i przyszedł do nas jako Emmanuel – Bóg z nami.
Nie świadomość Jego obecności w naszym życiu, przemienia je. W nim, w Jego człowieczeństwie my również jesteśmy przebóstwieni.
Niech świętowanie Pamiątki Narodzenia Pańskiego, będzie dla nas pełnym radości świętem ocalenia. Wspominając Narodzenie Jezusa, wspominajmy też dzieło Jego odkupienia. Zobaczmy w tym małym Dziecku, wielkiego Boga, który wkroczył w historie człowieka z miłości.
Dziękując za wspólną drogę tych rozważań, życzę Wam, aby Boże Narodzenie przemieniało nasze serca i obdarzało nas radością z bycia Bożymi dziećmi.
W Ewangelii wg. św. Łukasza usłyszymy dzisiaj: „A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania»” (Łk 2, 12-14).
Panie Emmanuelu, Boże z nami obdarz nas pewnością swojego w nas upodobania, ześlij światu swój pokój. Przyjdź do nas, bo Ciebie potrzebujemy.
Marana tha! Przyjdź Panie Jezu. Amen! Przyjdę wkrótce.
